Наши костры прогорели

Наши костры прогорели -
             там в юности,
 в которой было от любви так светло.
Наша память душам дарит тепло -
      за то, что о многом мечтали,
    безгранично любить хотели…
                Не успели!
 Машет косой костлявая будто косой.
В тёмное красит полотно  акварели -
         жизни серое  полотно.
    


Рецензии