Жемчужная серёжка

Ян Вермеер  - “Девушка с жемчужной серёжкой”.
(Нидерланды, гор.  Дельфт).
 **.**
Са  зборніка  “Гішторыі  дзеда  Алега”.
ЖамчУжная  завушнІца.
(Вольге  Пятроўне  прысвячаецца).

Знаёмая  мая
згубІла  завушнІцу…
Не.
Не  з брыльянтам,
ў  трыццАць  трЫ  карАты.
А  з  жамчУжынай  у  срэбранІцы.
Ня  вельмі  і  дарагавАтая…

Сум  і  смУтак  ахапіў  ПятрОўну.
Смокча  валідол, з  сардэчных  мук…
Ды  і  вЫгляд  нейкі  нездарОвы.
Кажа,
завушнІцы – падарУнак…

Не  сумУй, жанчЫнка  дарагАя.
Ня  бядУй  па  згУбе, ты  павЕр  мне,
у  гістОрыі  была  бяда  такАя.
І  жывапісаў  яе  нам  Ян  Вермеер.

З  завушнІцаю  здарЫлася  прапАжа.
У  Нідэрландах, у  яго  дачкі – Марыі…
І  Ян, мастак, пад  творчым  эпатАжам,
замацавАў  гісторыю  ў  карціне.

Вось, пабАчце,
завушнІца  тут – аднА !
І  нАзва  у  карціны:
“Дзяўчына  з  жамчужнОю  завушнІцай”.
Як  Мона  Лізачка, глядзіць  яна,
на  нас –
галландская  красА-дзявіца…

Хачу  параду  даць, Пятроўна, Вам…
Параду  не  старОга  мужыка…
АднА  у  Вас  жамчУжынка,
адну  і  ўсУньце,
на  кожны  дзень – на  рОзныя  бакІ.
І, як  Марыя,
прОфілем  красУйцесь !
І  не  заўвАжаць  недахопа   мужыкі…
*+*
4 кастрычніка 2013 г.
**( наёмая – знакомая; згубІла – потеряла;  завушнІца – серёжка; у  срэбранІцы – в серебряной оправе;
сум  і  смУтак  ахапіў – печаль и тоска  охватили; па  згУбе – по утере; парада – совет; недахопа – недостачи).