С какой холеры узелок?..

Са  зборніка  “Гішторыі  дзеда  Алега”.

З  ЯКОЙ  ХАЛЕРЫ  ВУЗЯЛОК ?

Знайшоў  вяровачку,
з  вузЕльчыкам, 
ў  кішЭні  я…
І  што ж  на  памяць  я  ў  вузЕльчык  уцвярОдзіў ?
Мо, нешта  добрае…
А  можа, штось  страшЭннае…
Што  мне  сустрэлася,
ў  маёй  Жыцці-ДарОзе…

УзрОст жа  мой – што  хУтка  на  пагОст.
Таму – ўсялЯкага  ў  жыцці  сваім  набАчыўся…
А  вось – вузЕльчык  на  вярОвачцы…
З  чагОсь ?..
Хто  іншы – ў  смецце бы  яе !
А  я, чамусьці,
заартАчыўся…

Упёрся  рОгам – што  за  вузялОк ?!
Да  жонкі  прычапІўся,
да  дзяцЕй,
да  ўнУкаў…
Адказ  адзін:
– Адстань, мужЫк !
– Адстань  ты, татачка, дзядок !
А  мне жа   гэты  вузялОк,
ну, бЫццам,  у  кішЭні  кУкіш…

Пайшоў  к  сусЕду.
ВузялОк  ў  пальцАх  вярчУ…
Ну, як бы  паміж  справай, выпадкОва…
І, як  псіхОлаг, за  эмоцыяй  ягОнаю  сачУ.
А  сам  пра  ураджАй  вяду  размОву.

Як  утарОпіўся  ў  вяровачку  сусед…
І – хвАць  яе  ў  мяне,
ў  адно  імгнЕнне  вОка !
Абнюхаў  вузялОк, як  пёс  узяўшЫ  след,
ды  і  паклаў  вяровачку  у  партманЭ,
быццам  банкнОту…

Я, канешне, вопрашАю –
што ?..  ды  як ?..
Што, сусед, такія  за  дзівАцтвы,
што  вярОвачка  з  вузЕльчыкам  мая,
да  спадОбы  табе  стала  лацьві ?

А  ён  наздрУ  сваю  казЫча,
і  кажа: – ПакапАйся  у  сваіх  мазгАх.
Калі  ты  грОшы  у  мяне  пазЫчыў –
дык  я  для  памяці  тваёй 
табе  вузЕльчык  навязаў…
*+*
10 кастрычніка 2013 г.
**( кішЭня – карман; уцвярОдзіў – утвердил; набАчыўся – навидАлся; смецце – мусор; паміж  справай – между  делом;  выпадкОва – случайно; сачУ – слежу; размОву – разговор; утарОпіўся – упёрся взглядом; дзівАцтвы – удивительные дела; спадОба – приятность; лацьві – очень уж; казЫча – ковыряет,чешет; грОшы – деньги; пазЫчыў – отдолжил).