Филипповский
Удзячнасць
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
Ізноў
увесну
край хвалебен,
да нас ізноў
ляцяць шпакі,
і я ізноў
камусь патрэбен,
каб забіваць
у столь цвікі.
Будую,
потым разбураю,
заплачу над
шчапою плачма,
бо бачу
песенны я рай,
з крывавым зернем
закапаным.
Яна ўзыдзе
Ізноў увесну
блукаючым
агнем нябесным,
ты яго злосна
закапаеш,
пальеш слязьмі,
калі кахаеш.
Няхай расце
сабе на волі,
мы не патрэбны,
як ніколі,
і прычынілі
столькі! болі -
І дзякуй кветцы,
Па нядолі.
Удзячнасць
© Copyright: Ляксандра Зпад Барысава, 2013
Свидетельство о публикации №113090502018
Свидетельство о публикации №113090502018
Рецензии