На начным небе зорак сузор'е
крочыла нам ва ўслед.
Лес неяк ціха з летнім надвор'ем
снілі нам цёплы свет.
Мокрыя кветкі трымцелі ласкавасцю,
ціўкал сляпы кажан.
Вочы свяціліся нейкая прыязнасцю,
знікла кудысь мяжа.
Душы павольна з песняй сардэчнай
плылі ўздоўж па шашы.
Гледзячы сэрцам дУшы, дарэчы,
бачылі істу глушы.
Там ліхалецце, цэласнасць духу,
ў веях дрыжыць смуга.
Там ціхамірнасць - крыніца руху,
там раскрыццё сябра.
***
© Copyright: Огинская Ксения, 2013
Свидетельство о публикации №113081409963
Свидетельство о публикации №113081409963
Рецензии