Баллада неделимого... Ген Жэстачайший

Виталь Рыжков Баллада неделимого
Ген Жэстачайший

БАЛЛАДА НЕДЕЛИМОГО

Не ясно чьи
простые слова человечьи.
Тени,
слитые в одно, танцующие,
вечные,
одно одному завещанные,
несуществующие, бесконечные.

Кем-то выбраны,
из жизни вырваны,
едины и неделимы,
друг другом любимы,
друг другом хранимы,
крепки, неразрывны.
_______________

Это не мы -
мы с тобой посреди зимы,
случайных обстоятельств жертвы,
мы - несказанных слов дымы,
мы - ненаписанные сюжеты.

Чьи-то дивные
простые слова наивные.
Как сами себя узнаем?
Мы непобедимые,
как крылья лебединые,
неподвластно летаем.

И, сдается,
мы слышим, как где-то бьется,
и понимаем: из души потекло -
кровь льется.
Наша любовь - два сердца
брошенные о стекло.

Не ясно чьи
простые слова человечьи.
Тени,
слитые в одно, танцующие,
вечные,
одно одному завещанные,
несуществующие, бесконечные.

Кем-то выбраны,
из жизни вырваны,
едины и неделимы,
друг другом любимы,
друг другом хранимы,
крепки, неразрывны.

Виталь Рыжков, 2003 г.

***

БАЛАДА НЕПАДЗЕЛЬНАГА

Нечыя
простыя словы чалавечыя.
Цені,
у адно зьлітыя, танцуючыя,
вечныя,
адно аднаму прысьвечаныя,
бясконцыя, неіснуючыя.

Бы абраныя,
ад жыцьця адарваныя,
бы адзіныя і суцэльныя,
закаханыя,
адно аднаму адданыя,
неаслабныя, непадзельныя.
__________
Гэта ня мы –
мы з табой пасярод зімы,
мы з табою ахвяры умоў,
мы – ненапісаных кніг тамы,
паэмы нясказаных слоў...

Нечыя дзіўныя
простыя словы адзіныя.
Што самое сябе спазнае?
Бы няўхільныя,
і самі каханьнем акрыленыя,
непадуладныя – свае.

І, здаецца,
мы чуем, як нешта бьецца,
мы адчуваем: з душы пацякло –
кроў ільецца...
Наша каханьне – два сэрцы,
кінутыя аб шкло.

Непрадугледжаныя,
самі сабе прыналежныя.
Дзесьці блукае і наша цяпло.
Бы залежныя,
мы б жадалі парушыць гэтыя межы,
мы б жадалі, каб з намі было:

Нечыя
простыя словы чалавечыя.
Цені,
у адно зьлітыя, танцуючыя.
Вечныя,
адно аднаму прысвечаныя,
бясконцыя, неіснуючыя.

Бы абраныя,
ад жыцьця адарваныя,
бы адзіныя і суцэльныя.
Закаханыя,
адно аднаму адданыя,
неаслабныя, непадзельныя...


Віталь Рыжкоў, 2003 г.


© Copyright: Ген Жэстачайший, 2013
Свидетельство о публикации №113080802592