Хорошая девочка Лида

Перевод на белорусский язык стихотворения Ярослава Смелякова (с дополнением))

Ўздоўж домікаў малых, і белых
 акацыяў зайздрасны дух!
 Дзяўчынка там, Ліда; надзея(!)
 з Паўднёвым завулкам удзьвух

 Яе залатыя касіцы
 зацягнуты, быццам джгуты.
 Паркаль у сукенке ў блакітным,
 У жыце як тым, -васількі.

 Зусім, уявіце, нядрэнна,
 што той прайдзісвет красавік
 веснушак без шуму напэцкаў
 у ранішні ложак і ўскрык.)

 Дарма невясёлыя лёсам
 суседзі, што ў ложках ляжаць,
 у вокнах не бачаць вучобу,
 з партфелем,
 праз столь у вачах)

 У шкле вокан самых празрыстых
 па свеце няспешна прайшла
 прыгожая, мілая Ліда.
 У чым яе гора-бяда?

 Спытайце пра гэта хлапчынку,
 што ў доме насупраць жыве.
 Ён з імем ліцьвінскім у жыце
 і з імем тым зноў жа ўстае.


 У фарбах каменныя пліты,
 дзе той чаравік ні ступаў,
 "Прыгожая, мілая, Ліда", -
 у роспачы ён там пісаў!

 Не можа людзей не расчуліць
 упартага хлопца запал!
 Так Пушкін любіў...,
 Ганну...,
 мусіць;
 так Гейне, напэўна, кахаў!

 Ён вырасце, стане вядомым,
 пакіне пенаты свае.
 Завулкі варкуюць, як голуб,
 якому занадта прыпрэ.

 Каму перашкодамі мэты,
 таму сарамлівасць - хлусня!
 На ўсіх скрыжаваннях планеты
 напіша ён тое імя.

 На полюсе, нават, Паўднёвым(!),
 пшаніцай - кубанскіх палёў,
 Па-руску, па-беламу, лёсам,
 як пенай па крыгах ільдоў.

 У неба залезе начное,
 спаліўшы ўсе пальцы ў вагні,
 але, неўзабаве, з Зямлёю,
 сузор'ем той Лідзе ўзыйсьці.

 Хай будзе начамі свяціцца
 над снамі тваімі, Масква,
 па сініх нябесных паліцах
 прыгожая словаў імгла.