И куда же он нацелился

І  КУДЫ Ж  ЁН  НАЦЭЛіЎСЯ ?
Са  зборніка  "Гішторыі  дзеда  Алега".

Пайшоў  на  рэчку.
Думаў – нацягаю  рАкаў…
Гляжу, з  далЕчы
мужык  сплывае,
кверху  сракай…

Плыве  ў  штыблетах,
спінжаке   
і  пОртках…
Грабе  рукамі, як  умелец…
А  я  ўжо  думаў,
што  ён – мЁртвы…
Што – тапЕлец…

Падплыў  паблІжай,
ткнуўся  ў  бераг  носам…
Рака  яго  калЫша,
на  хвалях  гОйсае…

Спытаўся  у  мяне  ён
цыгарэтку,
бо  прытаміўся,
хоча  адпачыць.
Тарашчу  вочы  я  на  дзіва  гэта…
І  трэба жа  такое  адмачЫць !

Купаецца, сцярвец,
ў  адзЕнні…
То, можа  ён – антынудыст,
ну  той, што  голым – анідзЕ ?
Ці  ў  госці  да  каго
кірУе  ўніз ?
Але, чаплЯцца  да  людзей  ў  вадзе –
дык  я ж, не  беларускі  КэДэБіст…

Дзялюся  з  "вадзяным"  я  цыгарЭткай,
дымлю,
ды й  на  яго  дзіўлюсь…
Калі  на  вёсцы  раскажу  пра  гЭткае,
дык  не павЕраць,
засмяюць…

РаскачагАрыў  цыгарЭтку  у  маўчанні,
перавярнуўся  у  вадзе  наадварОт,
ды  і  паплыў  далЕй,
дымок  пушчаючы,
ну, чыста  аднатрубны  параход…

Паломнік, мабыць…
У  Іерусалім…
Ці, ў  Мекку…
Кудысьці ж  надыць 
чалавеку…

Адкуль  плыве…
Куды  паплыў…
Цікава…
Але, цяпер  ужо – ня  звЕдаць…
Так  і  не  спытаў  яго…
РазЯва…
І  сумны,
пацягнуўся  я  да  хаты,
снЕдаць…

Паеў  за  снЕданнем  гарАчанькай  яЕчні,
з  патэльні  падабрАў  астАткі
лустай  хлеба…
А  з  дУмак  не  зыхОдзе  той  мужык –
які  плыве  па  рэчцы,быццам  воблака  па  небу…
Не  з  нейкай  мэтай…
Проста – вольнаплЫвец…
Не – ў  Іерусалім…
Не – ў  Мекку…
Плыве  кудысьці  сам  сабе…
Шчаслівец…
*+*
15 ліпеня 2013г. **( з  далЕчы - издалека; срака – жопа,задница;
пОрткі - штаны ; тапЕлец - утОпленник;  адпачыць - отдохнуть; адзЕнне - одежда ; КэДэБіст - КэГэБист; Кудысьці ж  надыць – куда-то надо; цікава – интересно;
цяпер – сейчас;  ня  звЕдаць – не узнать;  не  спытаў – не спросил ;
сумны - грустный; снедаць – завтракать; яечня – яичница; патэльня – сковорода;
быццам – будто; мэта – цель; кудысьці – куда-то).