Самалёт ляціць па небе.
Можа, нават, і ў Маскву(!),
У Парыж ці Лондан нейкі.
Я б злятаў, ды не хачу.
Там сьлязам не надта вераць.
Тут, бывае, што і больш.
Са сьлязьмі ў вачах галечу
не ўспрымаюць усур'ёз.
Абыякавасць такая.
Ёй бы гэта, ёй бы то,
а вось гэтага « Не нада»,
не шкада, бо не сваё.
Каб залозу мне якую!
Каб балела і нылААА!
Не люблю цябе, такую.
Ты, Радзіма, ледзь жыва.
Тытунёвы дым
© Copyright: Владимир Кабердин, 2013
Свидетельство о публикации №113071506527
Свидетельство о публикации №113071506527
Рецензии
