Я не чуў на мове вершаў адмысловых
Пра жыццё, быццё і штодзенны бруд
Засталася толькі нейкая аснова
У якую вершы сотнямі плятуць
Партызанскі подзьвіг, смутак аб свабодзе
Шчыраяе каханне і нязграбны лёс
Моладзь не чапляюць гэтыя высновы,
Іх не калыхае калгасны сенакос
Вуліцы не клічуць нашай, роднай мовай,
Не заве краіна нас да перамог...
Значыць адмірае, нешта тут, святое
Чым так ганарыцца, дзед наш колісь мог!
Я не чу на мове верша адмысловых...
© Copyright: Евгений Пешко, 2013
Свидетельство о публикации №113071203870
Свидетельство о публикации №113071203870
Рецензии