Моя маленькая художница. Е. Остапов. Пер. на бел
Мая крошка, мая мастачка )
А за шклом неба ледзьве не плача:
Так пахмурна і так няветла!
Мая крошка, мая мастачка,
Намалюй, калі ласка, лета.
Восень дыхае сном і спакоем.
Пасівеюць яліны хутка.
Ты сядзіш у паўцёмным пакоі
І глядзіш на мяне са смуткам.
Адзвінела ласкавае лета -
Не журыся аб ім, не трэба!
Намалюй, толькі ярка і светла,
далеч Мора і сінеч неба.
І ружовы граніт парапетаў,
Стужкі лесвіц, мурог адхонаў.
Лісцце пальм што пад сонцам трапеча...
Хай запахне марскім, салёным!
І Няхай будуць шапки Каўказа,
І магнолій п'янкіх алеі.
И ты убачыш адчуеш адразу:
У кватэры нібы пасвятлела.
Па падлозе вясёла заскача
Промень-зайчык, пухнаты, светлы.
Мая крошка, мая мастачка,
Намалюй, калі ласка, лета.
(Вариант 2)
Цуд-мастачка мая маленькая
За вакном дзень самотна трэнькае
Шэрай птушкай у небе няветлым.
Цуд-мастачка мая маленькая,
Намалюй, калі ласка, мне лета.
Восень цьмяная сумам напоўнена,
З хмар дажджынкі бясконца сыплюцца,
Ты сядзіш, пазіраешь стомлена,
А ў душы свет са змрокам мірыцца.
Адгуло лета-сон ласкавае,
Не журыся аб ім, не трэба,
Намалюй лепей штось цікавае:
Далеч мора, блакітнае неба
І прыступкі каменнай лесвіцы,
Што збягае да мора з адхонаў,
І тады ўвесь малюнак засвеціцца
Залацістым і сіне-зялёным.
Хай там будуць даліны Каўказа,
І магнолій духмяных алеі,
Ты адчуешь, убачыш адразу,
Што ў кватэры нібы пасвятлела.
Раптам радасна дзень затрэнькае
Птушкай звонкай у небе светлым.
Цуд-мастачка мая маленькая,
Намалюй, калі ласка, лета.
Моя маленькая художница
Евгений Остапов
За окном нашим к вечеру клонится
День, раскрашенный серым цветом.
Моя маленькая художница,
Нарисуй мне, пожалуйста, лето.
Осень поздняя мглою наполнена,
Небо мелким дождиком брызжется,
Ты сидишь в полутёмной комнате,
И в глазах твоих грусть колышется.
Отзвенело струной лето ласковое,
Не печалься о нем, не надо,
Нарисуй, только яркими красками,
Моря даль и гранит колоннады.
И ступени той каменной лестницы,
Что спускается к морю по склонам,
И тогда вся картина осветится
Золотистым и сине-зелёным.
Пусть там будут предгорья Кавказа,
И магнолий душистых аллеи,
Ты поймёшь, ты увидишь, как сразу
В нашем доме вдруг станет светлее.
Даже воздух вокруг наполнится
Переливами тени и света...
Моя маленькая художница,
Нарисуй мне, пожалуйста, лето.
Свидетельство о публикации №113070601448
Ольга Сафронова Таганрог 17.07.2013 21:36 Заявить о нарушении