Аблокi
Плывуць, мяне не зауважаюць.
А я гляджу на іх скрозь пальцы
І позірк мой яны трымаюць.
Я бачу як лятаюць птушкі
Скрозь віхры вадзянога пару
І як перапаузаюць горы
Кудысці прэч ад шэрых хмарау.
І сонейка прыгрэла цела,
Але ужо цемра зачыняе вочы.
Кроу л'ецца са смяротнай раны у сэрцы
І холад, холад, холад, быццам ноччу.
Але аблокі недзе там, далека
Плывуць, не зауважаюць сечы.
А мы глядзім на іх скрозь кроу и землю
І позірк наш яны трымаюць вечна.
Свидетельство о публикации №113070500639