У дзяцiнстве смачныя сунiцы, я ела разам з малаком,
Такое нават не прыснiцца, звярнуцца б у дзяцiнства зноу.
И зноу спытаць дзяцiнства радасць, i смак калодзезна вады,
И у стог сена завалiцца, навек застаушысь маладым.
Было щасливае дзяцiнства, хаця i у беднасцi жылi,
И у бацькоу мы не прасiлi нi ноутбукау, нi машын.
Мы не баялiся суседзей, не запiралiсь на замкi,
Ну а калi бяда якая, дапамагалi як маглi.
И не растуць цяпер сунiцы, там дзе калiсь яны раслi,
И зноу вады мне не напiцца, з калодзезя, што з жураулем.
У поле, дзе раслi суницы, цяпер расце адзiн бурьян,
Калодезь высахшы стаiць там, адзiн стаiць, без журауля.
Прайшло жыцце, як i дзяцiнства, i не звярнуць яго мне зноу,
Вось толькi хочатца сунiцы, мне зноу паесцi з малаком.
Той смак i дух сунiц адведаць, а потым можна памiраць,
Ды толькi не пад сiлу гэта, жыцце свае назад вяртаць…
Июнь 2013г.
Смачныя сунiцы
© Copyright: Жилинская Валентина Павловна, 2013
Свидетельство о публикации №113062702150
Свидетельство о публикации №113062702150
Рецензии