Лета

 
        1.
   
    Нам па сэрцу лета шумнае
  Праставата- легкадумнае,
  Маладое i зяленае,
  Працавiтае i пленнае,
  Жаурукова- салауiнае,
  Матылькова- камарынае,
  То спякотнае, то роснае,
  Кветкавае, сенакоснае,
  Сонечнае, навальнiчнае,
  Ягаднае (больш чарнiчнае),
  У басаножках, з парасонамi,
  Шакаладнае, вяселае,
  Вiтаминавае, хлебнае,
  Незалежнае, не беднае,
  Агароднiнна-фруктовае,
  Радаснае i здаровае.

         2.

    О лета! Грозныя маланкi,
   Вяселкi радасны узлет,
   Дажджы, грыбныя абяцанкi,
   Стракатых кветак карагод.
   А у кветках тых- шмялi i пчолы,
   Балет класiчны матылькоу,
   Над кожнай рэчкай- звон вяселы
   I вуды мужных рыбакоу.
   Разносiць вецер пах малiны:
   У кустах калючых- смельчакi...
   А ноччу дзiуныя Ундзiны
   Выходзяць цiха з вод ракi.
   Закружыць iх туман у танцы
   Непараунальнае красы!..
   На травах ранiцай iскрацца
   Iх дзецi- кропелькi расы

         3

    На зяленым канi, ды з маланкаю
   Прыскакала да нас лета звонкае.
   Выпускала нам днi- птушкi райскiя,
   Запалiла агнi ой- купальскiя!
   Мо, яна й не цвiла, кветка- папараць,
   Але лета змагло ўсiх парадаваць:
   Каго цёплым дзяньком, каго дожджыкам,
   Каго ягад-грыбкоў цiхiм пошукам.
     На стракатым канi ночкай хмельнаю
   Адскакала ад нас лета смелае.
   Мо, яго й не было- так, прыснiлася...
   Толькі кроў у грудзях скалацiлася.