Залатар
Сярод другiх жартлiвых вершаў
Прыгода гэта не займае,
У конкурсе быць месцам першым,
Але ж яе народ чытае.
Стары вясковы залатар
На конiку з смярдзючай бочкай,
Сказаў, што мае Божы дар,
Рабiць парфум жаночы.
Што водар руж і рэдкiх траў
Заменiць у скорым часе
Адробленай аромай страў
I будзе ён у павазе.
Цяжкi iз золата флакон
Напоўнiў дзед смуродам,
Але ж не прадаецца ён,
Не трэба ён народу.
Свайго дабра хапае нам,
Не варта нам чужога.
Жарт з вострым смакам папалам,
Прыватнага - нiчога.
Працуе добра мой народ,
Але заходзяць у дзверы -
Дзяльцы, хапугi, розны зброд
I многiя iм вераць.
Сяргей Брандт, 01.07.2012
Свидетельство о публикации №113061208584