Гучаць за спiной хлуснi наракання,
У полымi гояцца мова i вершы.
За што мове роднай, за што пакаранне?
Адно супакоiць - асвяжуюць не першай.
Але перад тым, як крывёю памыцца,
Няхай загучыць ушчэнт скрамсаная мова.
На чорныя душы свянцонай вадзiцай
I цёплай рукой - на дурныя галовы.
Мо ў сэрцах прачнецца сэнс i сумленне,
I злодзей апусцiць у сораме вочы.
А можа загубленае ўсё ж пакаленне,
Пачуць спеў матулi на роднай захоча?
25.03.2013
Чаму ж ты не модная, мова мая родная?
© Copyright: Сергей Брандт, 2013
Свидетельство о публикации №113060507900
Свидетельство о публикации №113060507900
Рецензии