Я стаю ля возера ляснога
А вакол квітнеюць сады,
Ведаю, кахаешь ты другога,
Ды жадаю, каб ведала ты...
Што ты для мяне назаўсёды
Роднаю будзеш, маёй...
Мяне не забудзеш ніколі,
Хоць пройдуць гады чарадой.
А я зноў буду ўспамінаць
Тваю цудоўную ўсмешку,
Начамі буду гараваць
І сваё сэрца болем цешыць.
Свидетельство о публикации №113060506960