Марыя Магдалiна

                А Мария стояла у гроба и плакала. И, когда плакала,наклонілась во гроб
                и видит двух Ангелов... И они говорят ей: жена! Что ты плачешь?Говорит  им:Унесли Господа моего и не знаю, где положили Его. Сказав сие,обратилась назад и увидела Иисуса...,но не узнала, что это Иисус... Иисус го
                ворит ей: Мария!       
                (Иоан. 20, 11-18)
   
      Хто першы, у кроў разбiваючы ногi,
   На зорцы iшоў да Хрыста нежывога?
   Не мацi, бо сiл у тае не хапала-
   Жанчына, якая кахала.
   Каб толькi забраць ей нябожчыка цела!..
   Хрыста пахаваць яна годна хацела:
   Амыла б слязьмi, умасцiла б маслАми
   I ногi ацёрла б яму валасамi
   I грошай на кветкi не пашкадавала б
   Жанчына, якая кахала.
   Яна адшукала б патрэбныя сродкi:
   Прасiла б у блiзких, знаемых і родных-
   Купiла б Xрысту дарагую грабнiцу,
   Марыя з Магдалы...Святая?-блуднiца!
      Калiсьцi прыгожы юнак з Назарэта,
   З вачыма прарока, душою паэта
   Разбiў яе гордае, юнае сэрца:
   Не мог ён кахаць- ён любiў чалавецтва.
   О, як адчуваў ён сябе вiнаватым!
   Як скажаш жанчыне, што будзеш распятым
   І што ўваскрэснуць,стаць Богам павiнен?
   Пра гэта сказаць ён не мог Магдалiне.
      Марыя над гробам пустым галасiла:
   Няўжо сапраўды ўваскрос ты, Месiя?
   Галубкi дзве цiха на плечы ёй селi,
   Падаць нейкi знак яны быццам хацелi...
   Пайшла, а насустрач садоўнiк у белым.
   -Скажы, дзе схавана Iсусава цела?
   О!- радасць на твары жанчыны заззяла-
   Хрыста ў садоўнiку раптам пазнала.
   Найпершая Бога жывога пазнала
   Марыя з Магдалы.
   Любiла?- Кахала.