Полезное и Выгодное. Гишторыи деда Алега

КАРЫСНАЕ  і   КАРЫСТНАЕ.
Са  зборніка «Гішторыі  дзеда  Алега».

Піша  чалавек, 
сабе…
І  піша…
Піша, тое 
што  у  галавУ  прыйшло.
Не  чапае,  там  каго,
ні  крЫшачкі,
а  намятАе  слоўцы  памялом…
ПадраўнОўвае  іх  грЭбенем,
ўладкОўвае.
Адрыфмоўвае  радок  з  радком.
Пра  жыццё,
пра  гарадское  і  вяскОвае.
А  яго  за  гэта – кулаком…
А  з  чаго?
Калі  не  падабаецца,
не  чытайце  яго  “муць”.
Вамі ж  гэта  “муць”  чытаецца…
Можа  завідкі  бяруць?

“ТрасянкОвы”  ён, “сярмЯжны”?
Што  вам, лайдакі, да  гэтага?
Ён – графаман.
Не  акадэмік  важны,
не  Рубінаў,
які  мніць  сябе Паэтам.

Піша  чалавек.
Сабе  і  іншым  піша.
Чытачоў  хапАе,
значыць  піша  спраўна.
Ананімам,
двум, ці  тром,
няроўна  дЫшыцца…
З-падцішкА
 дзярмо  раскідваюць  старАнна…
Бо  няма  ў  іх –
дАра  “рыфмаплецтва”…
І  хоць бы  дУмачка  якая,
з  іх,
ўсплыла…
 
Лепей  вы б  садзілі   бульбу,
хлопцы…
Усе б  карысць  ад  вас  была…
*+*
26 мая 2013 г.
**( не  чапае – не трогает; ні  крЫшачкі – ни чуточки; грЭбень – гребешок,расчёска;
 радок – строка; не  падабаецца – не нравится;  лайдакі – бездельники;
мніць – считает  себя; хапАе – хватает; дУмачка – мыслишка;
лепей – лучше; карысць – польза).