Все мы - под серпом Его...

УСЕ  МЫ – ПАД  СЯРПОМ  ЯГО.
Са  зборніка «Гішторыі  дзеда  Алега».
***
Звар’яцеў, ці  што?
Канец  вясны.
Пачатак  лету.
А  я  адчуў  сябе  лістОм
вОсеньскім,
пажухлым,
гусенямі  з’етым...

Вуды ж  ладзіў.
БлЕшні  перабраў.
Аб  рыбалках  ўспамінаю, леташніх...
Раптам, успрымаю  сябе  трАвамі
пад "літоўкай",
адкляпанаю,
палегшымі...

Марыў  аб  унуку  я,
чацвёртым,
бо, далёка ж  мне  яшчэ  да сьмерці.
А, здаецца,
хрэн  я  перацёрты,
як  прыправа,
для  анёлаў там,
ці  чЭрцяў...

Звар’яцеў ?
З  чаго бы ?
Во, дурны...
Час  прыходзіць  наш
па  "Кнізе  Лёсаў".
Бог  дае  пажЫць,
дык  і  бяры !
І  адчуў  я,
што  няма  мне  знОсу !
*+*
25 мая 2013г.
**(звар’яцеў – обезумел; пачатак – начало; адчуў – почувствовал;  гУсенямі  з’Етым – гусеницами сьеденным;
вуды ж  ладзіў – удочки готовил; блЕшні – блёсны; успаміны – воспоминания; леташніх – прошлогодних;
раптам – внезапно; успрымаю – воспринимаю:  "літоўка" – коса; адкляпАць - отклепать; марыў – мечтал;
здаЕцца – кажется; анЁл – ангел; "Кніга Лёсаў" – “Книга Судеб”).