Сiзiфаy труд
і вохкаю: “ Бог не дае!”
А ўласныя думкі – цяжкія каменні –
грувасцяцца грудай без вонкіх струменяў
у беднай маёй галаве.
Варочаю глыбы і прагну, як хлеба,
узняць угару іх сама.
І бачу, як хітра ўсміхаецца неба
з маіх намаганняў – пустых і ганебных –
як быццам гаворыць: “Дарма!”
І мне не здаецца ўжо створанным міфам,
а бачыцца явай былой
руцінная праца рупліўца Сізіфа,
каторы штодзённа цярпліва і ціха
валун перакочвае свой.
20.05.2013
Свидетельство о публикации №113052010039
Махнач Сергей Юрьевсын 21.05.2013 21:58 Заявить о нарушении
Демьянова Татьяна Дмитриевна 23.05.2013 14:49 Заявить о нарушении
Махнач Сергей Юрьевсын 23.05.2013 17:30 Заявить о нарушении
Демьянова Татьяна Дмитриевна 24.05.2013 16:29 Заявить о нарушении
Ооо, першы радок верша намаляваўся
Махнач Сергей Юрьевсын 31.01.2016 23:51 Заявить о нарушении