Осеннее

Са  зборніка «Гішторыі  дзеда  Алега».

ВОСЕНЬСКАЕ.

Цякло  скрозь  шкло
дажджамі  змУчанае  неба.
Кот  шмыгануў, абмокшы, па падворку.
Ой, холаду  у  хату  нацякло…
СтарЫм  цяпло  патрэбна…
Я  зараз  печку  натаплю,
стварУ  сабе  уласнае  Надвор’е…

Сабака  мой  ляжыць  у  кануры,
з  сараю  куры  не  вылазяць…
Паганкі-хмары  разляглісь  па небу…
ПахОдзіў  певень  па  двары, хмурЫ…
Цяплее  ў  хаце…
Папіць  гарбаты, разі…
З  мядком, на  лусце  хлеба…

Заліў  “Цэйлонскі  чорны”  кіпятком,
паціху  ножык  натачыў,
адрэзаў  хлеба,
ды й  мядком  услАсьціў…
Цякуць  паціху  думкі  ручайкОм,
патрэскваюць  паленцы  у  пячЫ,
ад  кубачкА  з  гарбатаю,
сугрЭў  нутру,
й  адгон  напАсцям…

Бо, толькі  Богу  вЕдама,
шчэ  колькі  мне  пажыць…
Хаця ж, здаЕцца, і  пражыў  нямала…
Сабраў  пакрыху  ураджай,
гарод  прыбрАны,
і  бульба  з  мОркваю  ў  падвАлі,
цыбуля,  у  вязАначках, вісіць,
і  венікі, да бані,
пах  распаўсюдзілі  духмяны…
*+*
Хмурай  майскай  раніцОю  (15.05.2013г.)
**(скрозь  шкло – сквозь стекло; патрэбна – необходимо; зараз – сейчас;
ствару  сабе  уласнае  Надвор’е –сотворю себе личную Погоду; певень – петух;
папіць  гарбаты, разі – попить чайку, чтоли; на  лусце  хлеба – на ломте хлеба;
думкі – мысли; кубачАк  з  гарбатаю – чашка с чаем; сугрЭў  нутру – согрев  животу;
й  адгон  напАсцям – и отгон напастей; вЕдама – известно; здаЕцца – кажется;
пакрыху – понемногу; цыбуля – лук репчатый; пах  распаўсюдзілі – запах распространили).