Ціха ціха на зямлі,
на вадзе, і ў небе.
Ціха так, што нат звініць
у вушах і глебе.
Так замерзла звонку ўсё,
што ўнутры калоціць.
Можа сплю ўжо вечным сном?
Можа й не галосяць?
Можа лішнім быў тут я?
Перашкодай гукам
весялейшага жыцця
схвапным, сваім сумам?
Ды не можа гэтак быць!
Як бы не змярзала,
нешта буду я рабіць!
З глебай,
сном
і салам!
Неяк
© Copyright: Владимир Кабердин, 2013
Свидетельство о публикации №113051502063
Свидетельство о публикации №113051502063
Рецензии