Владимир Короткевич. Блёкло-синее небо

Владимир Короткевич. «Блёкло-синее небо...»

Блёкло-синее небо, багрянец осин.
Ветерок вздыхает. Спадает лист.
Осторожно солнце – хватит ли сил –
Выползает на тихий синичий свист.

Чуть колышутся хрупкие ветви берёз.
Лёг покой над стернёю. Осенний дым.
Яром движется – полон дровами – воз.
И сорока бессменно стрекочет над ним.

Так в разведку за возом летит она.
Надо край отыскать, где пекут блины,
Где овин, в нём – тепло, где запас зерна,
Где уснула сытость до новой весны.



Уладзімір Караткевіч

«Блякла-сіняе неба і чырвань галін...»

Блякла-сіняе неба і чырвань галін.
Уздыхае ветрык. Спадае ліст.
Асцярожна сонца з голых асін
Выпаўзае на ціхі сінічы свіст.
 
Ледзь хістаюцца ў небе галіны бяроз.
Лёг спакой на іржышчы. Гумённы дым.
Ярам рушыць павольна з дрывамі воз,
І сарока няспынна стракоча над ім.

У разведку за возам ляціць яна,
Трэба край адшукаць, дзе пякуць бліны,
Дзе кайстра, дзе ў ёўні жыве цеплыня,
Дзе заснула сытасць да новай вясны.


Рецензии