Психея. Гуннар Экелёф

Psyke.

I rymden vid kуllan har  en  tanke stannat
med  huvudet lutat mot  marmorkyla
I grеsmattan  av  tecken, bland кёnlёsa
blommor  lika siffror vilar hon foten

Hon  formulerar  kеllan -  med ёgat  flyende
mot  kvеllens  perspektiv som bleknande  djupnar -
berёvad  allt  liv. Men  ljuset ёver  marmorn
har оdror av  blоtt  och  dagrar  av  begrundan

Trestеmmigt  klingar ett  teorem ur fjеrran
vars toner skymningen lоngsamt fёr  undan- 

ПСИХЕЯ

У  родника  застыла  мысль
главой  склоненной  на  холодный  мрамор.
Среди  покрова  травяного  знаков,
среди цветов бесполых цифр, она  покой дает  ногам.

Она струит   безжизненный  родник ,
устремлены  ее  глаза  на  вечер ,
что замер  в  глубинe своей.
Но  свет  на  мраморе  из  синих  вен  и  созерцания  дней.

Звенит издалека и трехголосо  теорема, чьи  звуки 
медленно и  постепенно  поглощает  сумрак.


Рецензии