***

Эх, катса ката икэн кунел.
Шатланасы килэ, соенеп булмый.
Еласы килэ, елап булмый.
Ачта тугел бит, тук мин...
Алла рэхмэте язсын.

Ашаган ризыкнын гына, тэме юк.
Тормышнын шуна яме юк.
Куптэн инде авыз ерып
хэл беткэнче колгэнем юк.
Дэрт бар, дэртмэн юк.

Кояш чыкса жылысын сизэм бугай.
Болытлар килеп капласа, салкынча.
Ашарга бар, эчергэ бар, осте ботен.
Хыялларым да бетмэгэн бугай.

Хэмдэ су буендагы иске тал агачы кебек.
Остэн нык, каты куренэ.
Тамырларын жэет жиргэ ябышкан мени.
Э якынрак килеп карасан,эчлэре куыш.

Хэм шул су буендагы жиерчыклар каплаган тал
кемгэдер кирэк.
Анын астында эссе жэй коннэрендэ
юлчылар утырып хэл алалар.
Кулэгэсендэ ял итэлэр.

Кичен кояш баегач, гашыйклар
аным астында качып убешэлэр.
Мэнгелеккэ яратырга вэгдэ бирэлэр.

Кочып алсан аны жылысын сизэсен.
Жирдэн жиеп алган
туган якнын кочен безгэ бирэ.

Жил - давыл чыкса, шыгырдый шыгырдый
узеннэн бер кой тавышын чыгара.
Монлы курай мени? Юк -монлы аваз.

Фэрештэлэр дэ бар, сизэм.
Коннэшечелэр дэ бар белэм.
Хэмдэ ничек икэн алдынгы кондэ.
Каефлэрне киметмичэ, яшэргэ.
Ансын бердэ белэ алмыйм