Прадвесне

ПРАДВЕСНЕ

Лаза на ўскраіне сяла,
Дзе спіць заснежанае поле,
Адчайна ў неба узняла
Сваё застуджанае голле.

Цяпла жаданага няма.
Дарма, што я пра лета мару.
Дыхне на раніцу зіма, --
І сонца хутаецца ў хмару.

Ды зноў вылазіць, балазе,
І промнем шкрабае нялоўка
Па устрывожанай лазе,
Нібыта божая кароўка.

9 красавіка 2013


Рецензии
Всегда получаю огромное удовольствие, читая Ваши стихи. Тепла и солнышка Вашей душе. С уважением, Татьяна.

Татьяна Бабина Берестова   17.04.2013 20:02     Заявить о нарушении