Тормыш челлэсеннэн артык арыганда...

Килэ микэн кайчак тик бер конгэ
Яшьрэк чакларына кайтасын,
Куптэн донья куйган бабакайнын кулып кысып
Какча жилкэсеннэн кагасын…

Остэлегез тулы торле сый булса да
Килэдерме авыл каймакларын авыз итэсен,
Эбекэй салган кайнар мич кумэче белэн чэйлэр эчеп,
Кунел тынычлыгы алып китэсен…

Тормыш челлэсеннэн артык арыганда,
Килэ микэн туган йортыгызга кайтасын,
Яшь чактагы кебек сэхрэ-сэкелэргэ буй сузылып,
Тушэм такталарын санап ятасын…

Тормыш коткэч булмый hич кенэ дэ
Донья мэшэкатълэреннэн арынып.
Сизелми дэ гомер утэ, туган йортлар таушалалар,
Килэ бер кон - беркем котми безне анда сагынып…

Шулай да син хэсрэтлэнмэ бер дэ
Еллар уткэненэ монланып,
Теге донья булу дорес булса эгэр,
Эткэй-инэкэен торалардыр сина сокланып.

Синен тормыш - барыбызга урнэк,
Сэламэт бул, яшэ шатлыкта,
Кунел тынычлыгы булсын жаннарында,
Якыннарын булып hэрчак янында!

 Якын туган абыема.  2011ел, июль