Сумна мне й кепска з-за адной дзяучыны-
згвалцiу яе раптам псiхапат адзiны
Ды у працэсе гвалту хамскi разважае,
што ён - лепшы хлопец ва усiм нашым крае.
I дзяучына верыць, мо й звыкае часам!
Хоць прымак i дурань - усе ж мужык, спiм разам.
Дзеткi марна плачуць: не схаваца у хаце -
пугай б'е па ножках - трэба уцякацi.
Aбарзеу паскуда, ды пры усiм народзе
Здзекваецца над дзеукай ужо дзесяцiгодзе...
сумна мне й кепска без маёй дзяучыны.
Гвалцiць цябе, дзеука, цыган -байстручына.
Варшава
17.10.2004
Беларускi жаль. Варшавские сонеты 2004
© Copyright: Ян Дамашанский, 2013
Свидетельство о публикации №113032005057
Свидетельство о публикации №113032005057
Рецензии