Стихотворение на белорусском языке
І вось, ты апынуўся ў адзіноце,
Чакаеш краху, хочаш крылы скласць.
Дні прапаўзаюць слёзна, у журбоце,
Што хочацца цябе пашкадаваць!
Не тая адзінота, што скразіла,*
З вуглоў кватэры многа доўгіх год.
Я пра пустэчу , без кахання з мілым,
Дарэмных страт, адчаю і турбот.
Цяпер душа запоўнена да краю
Тваёй усмешкай, голасам тваім.
Чакаць біблейскага не будзем раю,
Зямнога шчасця хопіць нам дваім.
Ад рук пяшчоты, і ад вуснаў мёду,
Апошні розум страціўшы, мабы'ць*,
Я не вярнуся ў тую адзіноту,
Пакуль маё каханне будзе жыць!
скразіла - сквозила
мабыць - возможно,может быть
фото из интернета
Я не вярнуся...
© Copyright: Анна Будзько, 2013
Свидетельство о публикации №113031100190
Свидетельство о публикации №113031100190
Рецензии
Трогательно, Анна! Но невероятно грустно... С улыбкой, Игорь
Игорь Апрельский 21.08.2020 06:34 • Заявить о нарушении
Игорь Апрельский 21.08.2020 06:34 • Заявить о нарушении
Благодарю за отзыв и понимание, Игорь.
Хороших выходных!
Анна Будзько 21.08.2020 09:15 Заявить о нарушении
Хороших выходных!
Анна Будзько 21.08.2020 09:15 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.