Як імгненне, жыццё праляцела:
узышло, адшаптала лістотай,
адцвіло і да глебы здранцвелай
адышло лістападнай самотай.
Узнялося апошнім паглядам
да спусцелых галінак садочка
і пасекла слязамі апады
халадэчай кранутых гадочкаў.
І, скалеўшы ад сцюжы зімовай,
пахавалася ў лоне зямліцы –
каб у іншым сусвеце нанова
ад насення ў быццё адрадзіцца.
Як iмгненне, жыццё праляцела...
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2013
Свидетельство о публикации №113030902977
Свидетельство о публикации №113030902977
Рецензии