Знянацку, і, крышачку, праўда.
Сядзеў…
Піў каву…
…і здалося мне,
што нехта мяне лае, лае…
Сяжу ж – адзін…
ЗаднІцаю на лаве…
Сяжу – ў прытомнай цішыне,
а лаянка, ўнутрах маіх ўзнікае…
Прыслухаўся…
І зразумеў, аб чым яна была…
Душа мая мяне ж, ў ва мне, судзіла,
што вельмі мала
аддаю свайго Цяпла
маёй змярзаючай Радзіме…
*+*
1 сакавіка 2013г.
(**знянацку – внезапно; піў – пил; кава – кофе; здалося – показалось; нехта – кто-то; лае,лаянка – бранит,брань;
лава – скамейка; прытомная цішыня – чувственная тишь;
ўзнікае – возникает; зразумеў – сообразил; аб чым – о чём;
вельмі – очень; Радзіма –Родина).
Внезапно, и, немножечко, правда
© Copyright: Олег Буйницкий, 2013
Свидетельство о публикации №113030105056
Свидетельство о публикации №113030105056
Рецензии
Галоўнае не перабольшыць.)))
Бо не ў тую стэп можна завесьці тую Радзіму.
А так нармальна напісана!
Владимир Кабердин 02.03.2013 10:38 • Заявить о нарушении
Бо не ў тую стэп можна завесьці тую Радзіму.
А так нармальна напісана!
Владимир Кабердин 02.03.2013 10:38 • Заявить о нарушении