Смутак

* * * 
 
Яшчэ прыцемак сьвітальны

Ахутвае зямлю,

Шэра-блакітны колер

Мае сьнежны покрыў.

Сухі быльнёг

Матляе ветрык зімны,

А той смуткуе

Пра пару юнацтва –

Пра лета й навальнічныя дажджы...

Быў час –

Усё цьвіло і красавала,

І сокам наліваліся сьцябліны...

Усё прайшло: і што табе засталася? –

Сухі быльнёг

Матляе ветрык зімны...
 
 

  Ю. Півуноў 


Рецензии