Песня пра каханне

Маё каханне да цябе даўно ўзрасло,
Але цвіце сухім рамонкам на палетках,
Як прыйдзе на абсягі летняе жніво,
Загіне ў малатарні трапяткая кветка.

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно - дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Шыкоўнай восенню каханне - парасон,
Салодкі яблык і чырвоная рабіна,
Быццам бусліны клёкат неба ўздагон,
Быццам малітва, вера ў Айца і Сына!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно - дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Марозам лютым - цёплай коўдрай шарсцяной,
Гарбатай з мяты, саматканаю сурвэткай
Цябе сагрэе серабрыстаю зімой,
Каб прарасці вясною збожжам, а не кветкай!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно - дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Ты атрымаеш на жыццё гарачы хлеб
І праглынеш, як мудрасць, як зямлі крыніцу...
Маё каханне сярод клопатаў-патрэб
Душы самотнай  дапаможа адрадзіцца!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно - дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!