За небакрай сплывае сонца

* * * 
 
За небакрай сплывае сонца,

Зьмярканьне просіцца у горад,

На небе сьціплы абаронца

Людской Душы –

                хлапчына-Месяц

Глядзіць з вышыняў недасяжных

На мітусьню, штодзённы клопат,

Ў людзей жа шмат прычынаў

                розных –

Іх позірк прыкаваны долу,

А будні шэрыя зьядаюць

Жыцьця чароўныя імгненьні,

Куды ні глянеш – ўсюды бачыш

Адны нікчэмныя памкненьні...
 

Ю.Півуноў
 


Рецензии