Рабия, Рабия,
«Шыхулъагъуэм» укъэкIуа?
Уэр нэхъ жыжьэ соплъэри,
Зыри къимыкIа.
Москва Арбатым тетхэм
Къулейщи, зафыщIыж.
Дегъэплъыт тхуэптхахэм,
Ди гур тхуэгъэфIыж.
ФIыгъуэ гуэр къыумыхьу
Уэ укъытхуэкIуэнт?
Ноби уIэнэщIкъым,
ФIыгъуэр зыхуищIэн.
Ди анэдэлъхубзэм уэ урихъумакIуэщ,
Псори умыуеймэ, къытлъыгъэс зыгуэр.
Уэ пхуэдэу тэрэзу и чэзум седжатэм,
Нобэ сыхъуат Пушкин е Омар Хайям.
ИкъукIэ хэтIэсауэ си нэр кьэплъэжащ.
Гъатхэр къызэрихьэрэ усэ хъушэ стхащ.
Рабия, Рабия, алейуи уIустаз,
ТIэкIу зыкъыдэгъахуи, стхам схукIэлъыплъыж.
Iэтэм я нэхъ иныр,
Амбатэу къызтокIыжыр,
Ар, дыгъэлу къакIуэм,
Зи гуащIэр ирогуфIэ!
Си къалэмым хъун
КъыщIэкIау къызжепIэм,
Сэ къурщыбгъуэу дамэ
Зэуэ къыстекIэнущ…
«Шыхулъагъуэм» къакIуу хъуар,
ПсалъэмфIкIэ узэдащ,
Я нэхъ гуп дыгъэлым,
Ахэм пщIэ щаIэнущ!
Рабия деж
© Copyright: Абубакир Жемухов, 2013
Свидетельство о публикации №113021606409
Свидетельство о публикации №113021606409
Рецензии