Калi палае арабiна восень...

Калі палае арабіна ўвосень,
гарыць маё ўстрывожанае сэрца.
І вогнішча ад іх сумеснага жару
ўзлятаё да нябёсаў,
абпальваючы сонца…
Праходзіць час,
і зімою рэшткі таго полымя
попелам сыплюцца з белых аблокаў,
скрозь засцілаючы зямлю
пад маімі нагамі.


Рецензии