"У Лукоморъя дуб зелёный.
Златая цепь на дубе том.
И днём и ночью кот учёный
Всё ходит по цепи кругом..."
А.С. Пушкин
Пад небам надта ўжо высокім
стаяў звычайны цёмны лес.
Жыў наркаман у ім, у змрочным,
старым надзвычай будане.
Ён піў, калоўся, нават дыхаў
з крыніц, праз елкі і нагой.
Ён басанож блукаў па выспах
паміж балот і пацукоў.
Было немала што паесьці,
Але не еў ён, і не спаў.
Галодным быў. З бярозы плесьці
Не ўмеў лапцёў, не абуваў.
Яго амаль не засталося.
Не прывід, нават, - дамавік.
Хіба што можа толькі ўвосень,
Мо год таму і ён узнік.
Наклаў як гною. Дзе ўзялося?
Не адкалолі, не ўцякло,
Якое, выпарыцца моўчкі?
І зараз мае ён сваё.
непарадак
© Copyright: Владимир Кабердин, 2013
Свидетельство о публикации №113020505259
Свидетельство о публикации №113020505259
Рецензии