Л ст у вёску
Быццам выпіта набгом,
Зношана да нітак,
Усё чым песьціў родны дом,
Што было з калыскі.
Але чым таго далей,
Тым ля сэрца шырай
Адгалоскі прошлых дней
І пачуцьцяў шчырых;
Лугоў бачны аксаміты,
Чутны галасы.
Не. Не ўсё яно пражыта,
Не ўсяго дайшлі.
Абайдзём яшчэ крых круга,
Што б - і далі Бог,
Помніць, бачыць, без патугі,
Родны вугалок.
І мабыць, да Вас прыйду
Пасярод зімы:
Бо не згой я. Не прыблуд.
Я - Андрэеў сын.
-2.2.13.
Свидетельство о публикации №113020303349