Не пужайся ты, што сумую,
Гэты сум робіць моцнай мяне.
Ты скажы мне, што сэрца ганьбуе,
Што хвалюе так моцна цябе?
Наша будучыня – таямніца,
Мы не ведаем заўтрашні дзень.
Дык няхай бруіцца крыніца,
На твой твар не лажыцца цень.
Не ганьбуй сваё сэрца журбою,
Не хвалюй свае струны душы,
Хутка будзем мы побач з табою.
У адказ я пачую: “Пішы!”
Не пужайся ты, што сумую
© Copyright: Нина Джумова, 2013
Свидетельство о публикации №113012905148
Свидетельство о публикации №113012905148
Рецензии