Прысвячаецца усiм, загiнуушым на вайне,
i тым больш, выжыушым пасля…
На руiнах радной зямлi
кроу людскую вiном пiлi,
попелам хлеб змянялi мы,
давяралi небачымым.
Нехта сонца крылом закрыу,
Нешта сэрца змянiла пыл…
Пераменлiвы перабой!
Нехта клiча мяне з сабой…
Нiчога не хачу змяняць,
Толькi боль я хачу суняць,
Тую, што душу сцiрае у прах,
Пакiдае попел на губах.
2006
Пасля вайны
© Copyright: Евгения Доморонок, 2013
Свидетельство о публикации №113012607426
Свидетельство о публикации №113012607426
Рецензии