Калi б...

Калі б мы ўбачылі кіно сваіх учынкаў –
 анімацыйную карціну сябелюбства –
 і на люстэрках паімгненных фотаздымкаў
 зафіксавалі непазбежныя наступствы,
 маглі б, напэўна, ускрываць сваечасова
 недасканаласцяў назойлівых нарывы
 і, з існавання выціскаючы высновы,
 у жыццяпіс уласны ўносіць карэктывы.

 Калі б чыталі думкі ў одуме, бы кнігі,
 і за свабоду слова йшлі на амбразуру,
 і на пісьмо сваё накладвалі вярыгі
 любові божай, а не здзеклівай цэнзуры;
 і каб шукалі, як вады ў пустыні, волі,
 а не фальшывых тлумнай сытасцю ідылій,
 магчыма, гэты свет змяняючы паволі,
 мы б і ў сябе душу на лепшую змянілі.

 Калі б вышэй свае пачуцці падкідалі,
 накшталт адчуўшых смак палёту птушанятаў,
 і, не хаваючыся ў бульбу ад рэалій,
 гаілі сэрца ўсім, што велічна і свята;
 сваю зямельку, як матулечку, любілі б,
 і не кідалі, і не здраджвалі ніколі,
 а праслаўлялі край у росквіце і сіле –
 напэўна, вартыя былі б інакшай долі.

23.01.2013