Гукау' мяне мой Дамавік.
Крануу' нагу і раптам знік.
Яго пачула я гуканне
І адказала:"Прывітанне!"
Ен прамау'чау', як партызан.
Пасля, мой хатні атаман
Пачау' смяяца мне у' адказ,
Мау'ляу', што радасць есць у' нас.
Затым, на грудзі наваліу'ся
І рассмяяцца не забыу'ся.
Гукаю я Дамавіка
І чую, на наге - рука.
Мне адказау' мой Дамавік,
Крануу' нагу і, раптам, знік.
Гуканне дамавiка
© Copyright: Лана Берестянская, 2013
Свидетельство о публикации №113012102004
Свидетельство о публикации №113012102004
Рецензии