Па прасторах памяці
блукаю,
Хоць гадоў няшмат, а
ёсць што ўспомніць.
Сапраўды, я вельмі
маладая,
Але побач –сонечныя
промні.
Бачу іх усюды – днём і
ўночы,
У паветры восеньскім,
зімою.
Іх блакітам чыстым
ловяць вочы,
Сэрца напаўняючы
спакоем.
А гады мінаюць хуткай
птушкай…
Шмат было ў жыцці і шмат, што будзе.
Вечныя на свеце толькі душы.
Ды ці думаюць аб гэтым людзі?
28. 11. 2012
***
© Copyright: Надежда Петручук Филон, 2013
Свидетельство о публикации №113010809250
Свидетельство о публикации №113010809250
Рецензии
Чалавек толькі імкнецца да ідэалу. А накшталт таленту - Вам лепш бачна.
Надежда Петручук Филон 02.08.2014 18:50 Заявить о нарушении
Надежда Петручук Филон 02.08.2014 18:50 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.
