Лянота
Вар'яцею ад тае тугі,
Ад шчымлівай жаласлівай ноты,
Што куе ўпотай ланцугі.
Пачуваю лішняй недарэкай
У віры імклівага жыцця,
Снежнай бабай, недачалавекам,
Трапіўшым у пастку небыцця.
Быццам раптам выключылі кнопку,
Згас у тэлевізары экран,
Хтосьці на жыцці паставіў кропку,
Здзер бінты з крывавых маіх ран.
Крываточыць, ныючы ад болю,
Здранцвелая ў самоце адзінота,
То ляноце я дала патолю,
І трымціць шчымліва адна нота...
...До...сі...ць...!
Свидетельство о публикации №113010607251
"Употай" - пішацца разам, бо гэта прыслоўе. І апостраф уверсе патрэбен, а не ўнізе. Не "крЫваточыць", а патрэбна - "крАваточыць", ва ўсялякім разе, у слоўніку - "краваточыць". Што рабіць? - кроватачЫць. Што робіць мая адзінота? - яна краваточыць. Не "здранцАвелая", а - "здранцвелая".
Я таксама на роднай мове пішу, але на рускай - больш. Як і Ваш ЛГ, так і я - дурнею ад сваёй ляноты часам.
Будзе час і жаданнне - можам паразмаўляць па-беларуску.
З павагай,
Леанід
Ганчаров Леонид 25.01.2013 14:17 Заявить о нарушении
Чабарок 25.01.2013 19:48 Заявить о нарушении
Ганчаров Леонид 25.01.2013 20:02 Заявить о нарушении
Чабарок 25.01.2013 22:48 Заявить о нарушении
Вершы 23.02.2014 01:12 Заявить о нарушении
А апошнi слупок трэба выпраўляць.
Вершы 23.02.2014 01:15 Заявить о нарушении
Нешта я іх не знайшоў.
Вершы 23.02.2014 01:19 Заявить о нарушении
З павагай
Таццяна
Чабарок 23.02.2014 01:52 Заявить о нарушении