Мы стаміліся быць умоўна вольнымі.
Мы стаміліся быць умоўна жывымі.
Чым, скажы мне, мы задаволеныя,
Ад чаго засталіся пустымі?
Мы стаміліся быць нават сціплымі.
Мы стаміліся ўжо ад хлусні адвечнай.
Дзе ж сапраўдныя і адзіныя,
Дзе ж вы? Дзе ж вы? Паклічце мяне!
Мы стаміліся ўжо паціскаць плячыма,
Пачынаць зноў і зноў з нуля.
А інакш, мабыць, і немагчыма,
Калі гэтага патрабуе зямля.
Мы стаміліся быць умоўна роўнымі.
Умоўна аднолькавымі, на адзіны твар.
Маскарад.
Калі выпала цяжкая доля - мы згодныя.
І пляцемся ўсляпую наўздагад.
Мы стаміліся быць умоўна вольнымі.
Мы стаміліся быць умоўна жывымі.
Чым, скажы мне, мы задаволеныя,
Ад чаго засталіся пустымі?
Мы стамiлiся быць
© Copyright: Огинская Ксения, 2013
Свидетельство о публикации №113010301609
Свидетельство о публикации №113010301609
Рецензии