Холера ясна
«Холера ясна!» -
Пан зайшоў
да сябра даўняга, сівога.
-Ты зарабіў сабе на дом,
на ўсё, што трэба тому дому.
Не пашкадую і таго,
чаго самому не хапае...
- Пакінь сабе ты свой загон.
Мне дастаткова што ўжо маю.
Я так люблю...
с..
т..ваю дачку,
што расквітаўся з цэльным светам!
Ці здольны ты мне даць сям'ю,
якая б здейсніла нам мэты?
- Я не аддам табе дачку...
Пачаў той пан было адмову.
- Мне дала панна,
«прастачку».
Дык не карай, ужо ш сівога.
15.03.2011 - 07.04.2015
Гэта было маім вершаваным каментарам на верш Кандрата Крапівы "Шлях да ісціны" на сайце "Вершы. ру"
Свидетельство о публикации №113010209161