Рыбак лавил рыбу...

Усе падзеі выдуманныя, любое супадзенне - выпадковасть... )))) Напісанна ад нечага рабіть, каб крышку ўсміхнуцца!!!

"Рыбакі лавілі рыбу..."
Рана-рана з па-за ранку
Выйшаў Жэнька на рыбалку,
Захваціў з сабой бутэльку,
Дружбана свайго Андрэйку.
Узялі вуды і кручкі,
Ды ў банцы чарвячкі.
Узялі спічкі ды тапор -
Распаліць ўначы касцёр!..
Румкі, водку, закусон...
Каб грамчэй іграў музон -
Зарадзілі тэлефон...
Ну, здаецца ўсё паклалі,
Рукзакі свае сабралі..
Пасядзелі на дарогу
І пайшлі нага ў ногу...
Усё было і так цудоўна,
Але стаўся выпадак раптоўна:
З хлапчукамі каля хаты
Напрасіліся дзяўчаты.
Як такое магло стацца???
Трэба ж ім было спадкацца?!..
Дзеўки – лепшых не знайсці!!!!
Як з такімі не пайсці???
У адной імя Карынка –
Прыгажэй няма дзяўчынкі!!!
У другой імя Вікуся -
Не дзяўчына, проста буся!!!!
Разам іх з сабою ўзялі
Ды прыроду паказалі:
Гэта дуб, а вунь варона,
Сойка на вяршыні клёна...
Вунь расце рамонак,
Ну а гэна спіць цялёнак…
Ваўка з мядзведзем паказалі
І змяёю напужалі…
Вунь кароўка ходзіть смела
А завуць яе Памэла.
Дзяўчат грыбамі накармілі,
Смалой яловай напаілі… )))))
Паказалі вельмі многа,
Спадзяюся не благога!...
Прыйшлі нарэшце мы на месца
Да ракі дайшлі па сцежцы.
А прырода – благадать!!!!
Ду'шу Богу хочыцца аддать…
Сонца, воздух і пясок –
А ад счасця аж скукожыўся сасок!!!!
Селі разам на палянцы,
Гарэлкі выпілі па шкланцы…
Закусілі калбасою,
Запілі мы раняшняй расою…
Ну а можа не расою…
Але факт, што закусілі калбалою!!!!
Прыйшоў вячэрні змрок,
Астываць пачаў пясок.
Ноччу была ўсё ў парадку:
Мы залезлі ў палатку,
Елі разам шакаладку
З вядзёрка пілі піва..
Тады хадзілі з Жэнем крыва!!!!
Спявалі песні пад гітару,
Здаецца, нейкую Сафі Ратару….
Ўспаміналі доўга раніцай:
Чаму прачнуўся з голай задніцай?
Дзяўчаты з намі не лажылісь,
Напэўна самі весялілісь…
А Жэня потым к нам прыйшоў...
Трусоў сваіх ён так і не знайшоў
Рыбачыть мы ўжо не сталі,
Рэчы мы свае сабралі
І дамоў пашыбавалі.
Зрабіць мне трэба тут выснову:
У адпачынку за аснову
Не колькасць водкі трэба браць,
Каб потым з жахам успамінаць
Што й як рабилі мы жахліва,
А сябрукі тваё тады мерыла
І іх заўсёды трэба паважать,
Каб чалавекам ў свеце гэтым стать!!! )))))