Тры горки, як зорки...

(на белорусском языке)

Тры горкі*, як зоркі,
Паўсталі над полем,
З прадвеку - заколкі,
З прыкрас наваколля.

Мой бацька быў родны
Чароўнай зямліцы,
Прыходзіў да горак,
Каб ім пакланіцца...

Адна – гарадзішча,
Слаямі – стагоддзі,
Ад продкаў узвышша,
Тут цень мая бродзіць.


...Усходзілі продкі
На верх асяродка:
Дзяды-самародкі
З набыткам прыродным.

Глядзелі з вяршыні
На бегласць Бярэшчы** –
Як зносіла плынню
Заморскія рэчы.

Гасцілі на Плоскай
Хазары, варагі,
Цяпер адгалоскам –
Птушыныя гвалты…


Далей – імянная
Гара селяніна,
Народнага звання, -
Ад нерваў, што стынуць.

Тут сеяў Тарэнта
Пшаніцу і жыта,
Не ведаў, што Сталін
Здабытак адкрыжа.

Не бачыў Тарэнта
Амбараў з вяршкамі,
Каб злу не пярэчыў,
Яго расстралялі.

Хвалюецца горка –
Плывуць успаміны:
Шумяць мнагаствольна
Жывыя сасніны…


А трэцяя – быццам
Зярно прыгажосці,
Заве вас спыніцца:
“Заходзьце у госці!”

Лісічкі, суніцы –
Ад шчырай прыроды,
Тут лета гняздзіцца,
Тут цёпла заўсёды.

Адчуеш – зацягне
Адкрытую рану,
Адклікнецца маем
Часіна спаткання.

Убачыш, як ззяюць
У ландыша кветкі:
Як жэмчуг на плацці,
Як вышыўкі лета.

Дзівосная горка, -
А Круглай завецца:
То спадчыны зорка,
Сяброўка планеце.


Нябесныя творы –
Тры горкі зямліцы,
Тут хочацца марыць,
Не грэх – памаліцца.

Меж постаццю іхняй
Квятковае поле,
Спыніся тут, сціхні –
Тут родныя корні.

Тры горкі няпроста
Сышліся сузор’ем:
Каб жыць без каросты,
Не гнуцца прыдворным...


*) На Витебщине много необычных природных мест. Одно из них – близ старинного белорусского городка Лепель. За деревней Веребки обрывается холмистая гряда, и в низине, словно россыпью, - три возвышенности, три горы. Они расположены равносторонним треугольником, вершина которого выходит на восток, а два других угла обозначают север и юг. Удивительное место примыкает к Березинскому каналу, словно символизируя середину древнего пути – из варягов в греки. В центре треугольника красовалось васильковое поле...
**) Береща – река, связывавшая два водных бассейна: Балтийский и Черноморский.


23.12/12