Душэ ўсялякай - сваё зелле,
Ежа свая, сваё натхненне
І акрамя, апрэч таго,
Штосьці ад неба і багоў.
Усё заблытана на свеце;
Каханне, лютасць, бацькі, дзеці...
Я спрабаваў жыццё спасцігць -
Ды заблытаў у шляхах сваіх.
Грукаў у дзьверы я каханню -
Ды ўсё, дарэмныя старанні
І толькі лютасьці адны
Следам за мною, самі йшлі.
8.12.12.
Душэ сялякай - сваё зелле...
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2012
Свидетельство о публикации №112122108362
Свидетельство о публикации №112122108362
Рецензии